ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ BOUTONNIERE – ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΥΠΟΥ SWAN NECK

Η παραμόρφωση δίκην κομβιοδόχης είναι παραμόρφωση του δακτύλου όπου εμφανίζεται κάμψη της; εγγύς φαλαγγοφαλαγγικής αρθρώσεως (ΡΙΡ) και υπερέκταση της τελικής φαλαγγοφαλαγγικής (DIP) αρθρώσεως. Οφείλεται σε ρήξη ή απόσπαση της κεντρικής δέσμης. Σπανιότερα συνυπάρχει αποσπαστικό κάταγμα της β’ φάλαγγος. Άλλοτε είναι αποτέλεσμα εκφυλιστικής διεργασίας των τενόντων ως αποτέλεσμα συστηματικής νόσου (ρευματοειδής αρθρίτις).

Η παραμόρφωση είναι εξελισσόμενη; Κατ’ αρχήν κάμπτεται η εγγύς Φ-Φ- άρθρωσή .λόγω αδυναμίας εκτάσεως της από την διακοπή της συνέχειας της κεντρικής δέσμης. Στη συνέχεια, λόγω διολισθήσεως των πλαγίων δεσμών και της παλαμιαίας παρεκτοπίσεώς τους, εμφανίζεται η υπερέκταση της τελικής Φ- Φ αρθρώσεως. Τελικά η περαιτέρω κεντρική παρεκτόπιση της κεντρικής δέσμης, λόγω συρρικνώσεως του εκτείνοντος, οδηγεί σε υπερέκταση και της μετακαρποφαλαγγικής αρθρώσεως. Στα αρχικά στάδια από τον τραυματισμό η παραμόρφωση είναι εύκαμπτη, δηλαδή διορθώνεται εύκολα παθητικά. Αργότερα εμφανίζεται δυσκαμψία των αρθρώσεως και η παραμόρφωση είναι μόνιμη.

Ανάλογα με τον τύπο της παραμόρφωσης διακρίνονται 4 στάδια:

  • Στάδιο .1: μικρή απώλεια εκτάσεως (<30°)
  • Στάδιο 2: τυπική εύκαμπτη παραμόρφωση
  • Στάδιο 3: μερικώς δύσκαμπτη παραμόρφωση, (έκταση της ΡΙΡ, εμποδίζει την κάμψη της DIP-Haines – Zancolli test)
  • Στάδιο 4: δύσκαμπτη παραμόρφωση

Η θεραπεία της πάθησης ποικίλει από τον χρόνο ενάρξεως της θεραπείας και το, στάδιο της παραμόρφωσης. Σε πρόσφατες κακώσεις θα πρέπει να επιχειρείται άμεση χειρουργική αποκατάσταση της κεντρικής δέσμης, εκτός εάν συνυπάρχει σοβαρή κάκωση του υπερκείμενου δέρματος ή η σε έκταση καταστροφή του εκτείνοντος τένοντός. Η συντηρητική θεραπεία (εφαρμογή νάρθηκα) έχει θέση στις περιπτώσεις που η απόσπαση συνδυάζεται με απαρεκτόπιστο αποσπαστικό κάταγμα και το έλλειμμα εκτάσεως της Φ-Φ αρθρώσεως είναι μικρό.

Παραμελημένες μορφές απαιτούν συνδυασμό συντηρητικής και χειρουργικής θεραπείας. Κατ’ αυτήν εφαρμόζεται εντατικό πρόγραμμα φυσικής αποκατάστασης (νάρθηκες-κινησιοθεραπεία), προς αποκατάσταση, κατά το δυνατόν, της παθητικής κίνησης. Στο χειρουργικό στάδιο της θεραπείας, επιχειρείται η διόρθωση της παραμορφώσεως της εγγύς Φ-Φ ή τελικής Φ-Φ αρθρώσεως, και η αποκατάσταση του εκτατικού μηχανισμού. Οποιασδήποτε αρτιότητος χειρουργική τεχνική δεν είναι δυνατόν ν’αποδώσει λειτουργικά και αισθητικά αποτελέσματα, εάν δεν ακολουθηθεί εντατικό πρόγραμμα φυσικής αποκατάστασης όπου η ενεργή συμμετοχή του ίδιου του ασθενούς είναι κύριας σημασίας.

ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ ΔΙΚΗΝ

ΛΑΙΜΟΥ ΚΥΚΝΟΥ

(Swan neck deformity)

Κατά την δίκη λαιμού κύκνου παραμόρφωση του δακτύλου εμφανίζεται υπερέκταση της εγγύς Φ-Φ αρθρώσεως και κάμψη της τελικής Φ-Φ αρθρώσεως.

Οι αιτιολογικοί παράγοντες που οδηγούν στην παραμόρφωση δύναται να διακριθούν σε:

  • ενδοαρθρικούς παράγοντες που οδηγούν στην υπερέκταση της Φ-Φ αρθρώσεως όπως είναι η δια- τομή του επιπολής καμπτήρα, η ρήξη του «volar plate», η ρήξη των πλαγίων συνδέσμων, το παλαμιαίο εξάρθρημα της βάσεως της α’ φάλαγγος κ.λπ.
  • εξωαρθρικούς παράγοντες που είναι δυνατόν να υποδιαιρεθούν σε ετερόχθονες παράγοντες, όπως είναι η σπαστικότητα των μακρών εκτεινόντων, ή η απόσπαση του εκτατικού μηχανισμού από την ονυχοφόρο φάλαγγα (mallet deformity). Οι αυτόχθονες παράγοντες αφορούν την επίδραση των αυτοχθόνων μυών, στην εγγύς Φ-Φ άρθρωση, όπως είναι η σπαστικότητα των μεσοστέων μυών, η βράχυνση των μεσοστέων μυών από την ωλένεια απόκλιση των δακτύλων που εμφανίζεται στην ρευματοειδή αρθρίτιδα, κ.λπ.

Γενικά η αιτιολογία της συνθέτου αυτής παραμορφώσεως είναι πολύπλευρη, καθώς πολλοί παράγοντες είναι δυνατόν να την δημιουργήσουν.

Ανάλογα με την εμφάνισή της, η παραμόρφωση ταξινομείται σε τέσσερα στάδια:

  • εύκαμπτη παραμόρφωση που διορθώνεται με την παθητική άρση της υπερεκτάσεως της εγγύς Φ-Φ άρθρωσης
  • διόρθωση της παραμόρφωσης με την ανάταξη της ΜΚΦ άρθρωσης
  • περιορισμένη παθητική κάμψη της εγγύς Φ-Φ αρθρώσεως λόγω συρικνώσεως των μαλακών μορίων
  • «σκληρή» εγκατεστημένη παραμόρφωση

Η θεραπεία της δίκην λαιμού κύκνου παραμορφώσεως πρέπει να επιχειρείται στα αρχικά στάδια που είναι εύκαμπτη και τ’ αποτελέσματα της χειρουργικής αποκατάστασης θετικά.

Οι παραμελημένες μορφές, με μεγάλες δυσκαμψίες παρουσιάζουν ιδιαίτερη δυσκολία στην αποκατάσταση καθώς το ποσοστό των επιπλοκών είναι υψηλό και το τελικό αποτέλεσμα όχι πάντα αποδεκτό.

Το είδος της επεμβάσεως που θα επιλεχθεί, ποικίλει από το είδος του αιτιολογικού παράγοντα που προκαλεί την παραμόρφωση.

Η μακροχρόνια φυσική αποκατάσταση με ενεργή συμμετοχή του ασθενούς κρίνεται πάντα επιβεβλημένη.